,,ak mało powiedziałem. Nie zdążyłem...” - PAMIĘCI POETY - CZESŁAWA MIŁOSZA

Listopad to miesiąc szczególnej pamięci o tych, którzy od nas odeszli.
14 sierpnia 2004 zmarł Czesław Miłosz - wielki Polak, poeta, prozaik, eseista, tłumacz, wykładowca, laureat Nagrody Nobla, obywatel świata - tymi słowami Michalina Kochańczyk rozpoczęła program artystyczny poświęcony pamięci poety - człowieka obdarzonego wyjątkową mocą wewnętrzną i zdolnością oddziaływania na innych ludzi.
Program ,,Pożegnanie poety" przygotowany przez uczniów klas - I f, II d, II g - pod kierunkiem polonistek -Barbary Blachy, Marii Pawłowskiej i Haliny Zawadzkiej - przybliżył oglądającym go gimnazjalistom życie i twórczość jednego z największych poetów naszych czasów.

Ze wspomnień - ludzi kultury i nauki - o Czesławie Miłoszu najbardziej wzruszyła słuchających wypowiedz Wisławy Szymborskiej ,,Każdy Jego nowy wiersz to było dla nas święto, niespodzianka, podarunek. Żył wśród nas, niczego nie żądał, niczego nie wymuszał. Stało się to, co stać się kiedyś musiało. Święto zgasło".

Wspomnienie litewskiego poety T. Venclova ,, Pisał przez 70 lat, do ostatnich miesięcy życia, zawsze na niedościgłym poziomie, nie przestając zadziwiać płodnością i mądrością. Teraz jak nigdy przedtem widzimy, że jest równy najlepszym w XX wieku.

Uczniowie z uwagą wysłuchali recytacji niepowtarzalnej piękności wierszy, m.in. W mojej ojczyźnie, Który skrzywdziłeś, Dar, Moja wierna mowo, Tak mało, Bieg, Wiara, Nadzieja, Miłość, Jasności promieniste.

Pożegnaniu poety - wypełnionemu jego poezją i wspomnieniami o mistrzu - towarzyszyło ,,Requiem dla mojego przyjaciela" Zbigniewa Preisnera.
-Żegnamy dziś raz jeszcze Cz. Miłosza, ale nie żegnamy się z jego poezją, która żyje i żyć będzie ...-usłyszeli gimnazjaliści na zakończenie programu.

"Przygotowaliśmy ten program, by uczcić pamięć wielkiego Polaka. Myślę, że młodzieży potrzebna jest chwila refleksji po odejściu kogoś tak zasłużonego nie tylko dla literatury polskiej, ale także światowej. Mam nadzieję, że dla uczniów była to jedna z ciekawszych lekcji języka polskiego" - powiedziała Maria Pawłowska.

Fragm. wierszy

Moja wierna mowo
służyłem tobie.
Trwało to dużo lat.
Byłaś moją ojczyzną bo zabrakło innej

Tak mało powiedziałem
Nie zdążyłem.
Serce moje zmęczyło się zachwytem
Rozpaczą
Nadzieją/.../,,Tak mało"

To wiemy że bieg się skończy
i rozłączone się złączy
W jedno, tak jak być miało:
Dusza i biedne ciało./,,Jasności promieniste"/

/.../Co przydarzyło się złego zapomniałem. Nie wstydziłem się myśleć, że byłem kim jestem/Dar/