Jan Słomka (1842 – 1932 )  związany jest ze wsią Dzików koło Tarnobrzega (obecnie osiedle miasta). Pełnił funkcję wójta przez ponad 40 lat.
            Był wzorowym i światłym gospodarzem- samoukiem, konsekwentnie  wdrażającym postęp. Oszczędności inwestował w edukację dzieci. Ziemię traktował z najwyższym szacunkiem – jako matkę karmicielkę.
            Troszczył się o awans  cywilizacyjny na wsi. Był inicjatorem i realizatorem wielu przedsięwzięć mających na celu podniesienie poziomu życia chłopów. Podejmował działania zmierzające do uświadomienia narodowego chłopów i zmniejszania analfabetyzmu na wsi. Sam uczył dzieci chłopskie, o czym pisze w swoim „Pamiętniku Włościanina” ( uczyłem) „czytania , pisania, co niebądź rachunków... „
            Był członkiem  komitetu budowy pomnika Bartosza Głowackiego, zabiegał o utworzenie Kasy Zapomogowej.
            W latach 1882 – 1883 wybudował pierwszy we wsi dom murowany, nazwany „kamienicą Słomkową” . Założył kółko rolnicze, które prowadziło sklep spożywczy.
            W 1883 roku w Krakowie uczestniczył w obchodach 200 –nej rocznicy zwycięstwa Jana Sobieskiego pod Wiedniem.
            Brał udział w uroczystościach złożenia prochów Adama   Mickiewicza  na     Wawelu.
            W 1894 wszedł do zarządu Kasy Oszczędności i Pożyczek w Tarnobrzegu, założonej przez  dr-a  Surowieckiego.
            W 1990 był jednym z założycieli Ochotniczej Straży Pożarnej w Dzikowi, 3 lata później Czytelni Włościańskiej.
            W 1912 roku wydano drukiem  jego „PAMIĘTNIKI WŁOŚCIANINA  OD PAŃSZCZYZNY DO CZASÓW DZISIEJSZYCH”.
            Jest to bardzo wartościowy dokument przemian wsi małopolskiej od zniesienia pańszczyzny do połowy okresu międzywojennego.
            - Wnikliwy obraz przemian niemal w każdej dziedzinie życia wsi lasowiackiej – od obyczajów  strojów począwszy, aż po wielka falę budzenia się świadomości narodowej i społecznej.
            Profesor  ST. Pigoń nazwał Słomkę „malarzem światów zapadających się w przeszłość, stojącym na przełączy wielkich przemian”.( W 1941 ukazało się w Londynie angielskie tłumaczenie dzieła.)
            W 1929 r. Jan Słomka został odznaczony  przez Prezydenta Rzeczpospolitej Ignacego Mościckiego Złotym Krzyżem Zasługi w dowód uznania za swoją działalność.
            Świadectwem jego życia jest tablica pamiątkowa odsłonięta w 1977 roku w kościele O.O. Dominikanów.
            Swój system wartości, w którym na pierwszym miejscu była wiara w Boga, przekazał następnym pokoleniom w swojej rodzinie. Testament dla nich stanowiło stwierdzenie, że wiedza jest skarbem i dzięki niej można zaskarbić sobie szacunek ludzi.
            Potomkowie Jana Słomki byli profesorami  uniwersytetów, są cenionymi za granicą naukowcami.
            Jan Słomka to skromny człowiek, który nigdy nie przypisywał sobie wielkich zasług, a ich dowody były wyraziste w Dzikowi i Tarnobrzegu.