Jan Słomka (1842 – 1932 ) związany jest ze wsią
Dzików koło Tarnobrzega (obecnie osiedle miasta). Pełnił funkcję wójta przez
ponad 40 lat.
Był wzorowym i światłym gospodarzem- samoukiem, konsekwentnie
wdrażającym postęp. Oszczędności inwestował w edukację dzieci. Ziemię traktował
z najwyższym szacunkiem – jako matkę karmicielkę.
Troszczył się o awans cywilizacyjny na wsi. Był inicjatorem i
realizatorem wielu przedsięwzięć mających na celu podniesienie poziomu życia
chłopów. Podejmował działania zmierzające do uświadomienia narodowego chłopów i
zmniejszania analfabetyzmu na wsi. Sam uczył dzieci chłopskie, o czym pisze w
swoim „Pamiętniku Włościanina” ( uczyłem) „czytania , pisania, co niebądź
rachunków... „
Był członkiem komitetu budowy pomnika Bartosza Głowackiego,
zabiegał o utworzenie Kasy Zapomogowej.
W latach 1882 – 1883 wybudował pierwszy we wsi dom murowany, nazwany
„kamienicą Słomkową” . Założył kółko rolnicze, które prowadziło sklep spożywczy.
W 1883 roku w Krakowie uczestniczył w obchodach 200 –nej rocznicy
zwycięstwa Jana Sobieskiego pod Wiedniem.
Brał udział w uroczystościach złożenia prochów Adama Mickiewicza
na Wawelu.
W 1894 wszedł do zarządu Kasy Oszczędności i Pożyczek w Tarnobrzegu,
założonej przez dr-a Surowieckiego.
W 1990 był jednym z założycieli Ochotniczej Straży Pożarnej w
Dzikowi, 3 lata później Czytelni Włościańskiej.
W 1912 roku wydano drukiem jego „PAMIĘTNIKI WŁOŚCIANINA
OD PAŃSZCZYZNY DO CZASÓW DZISIEJSZYCH”.
Jest to bardzo wartościowy dokument przemian wsi małopolskiej od
zniesienia pańszczyzny do połowy okresu międzywojennego.
- Wnikliwy obraz przemian niemal w każdej dziedzinie życia wsi
lasowiackiej – od obyczajów strojów począwszy, aż po wielka falę budzenia się
świadomości narodowej i społecznej.
Profesor ST. Pigoń nazwał Słomkę „malarzem światów zapadających się
w przeszłość, stojącym na przełączy wielkich przemian”.( W 1941 ukazało się w
Londynie angielskie tłumaczenie dzieła.)
W 1929 r. Jan Słomka został odznaczony przez Prezydenta
Rzeczpospolitej Ignacego Mościckiego Złotym Krzyżem Zasługi w dowód
uznania za swoją działalność.
Świadectwem jego życia jest tablica pamiątkowa odsłonięta w 1977
roku w kościele O.O. Dominikanów.
Swój system wartości, w którym na pierwszym miejscu była wiara w
Boga, przekazał następnym pokoleniom w swojej rodzinie. Testament dla nich
stanowiło stwierdzenie, że wiedza jest skarbem i dzięki niej można zaskarbić
sobie szacunek ludzi.
Potomkowie Jana Słomki byli profesorami uniwersytetów, są cenionymi
za granicą naukowcami.
Jan Słomka to skromny człowiek, który nigdy nie przypisywał sobie
wielkich zasług, a ich dowody były wyraziste w Dzikowi i Tarnobrzegu.