Wojciech Wiącek z Machowa jest pierwszym, który rozpoczął działalność publicystyczną na naszym terenie. Urodzony 28 listopada1869r. listopada Machowie , zmarł w 1944, pochowany został na cmentarzu w Miechocinie. Był redaktorem „Głosu Ziemi Sandomierskiej”, pisywał wiele artykułów do pismo ludowych i rolniczych. Dzięki jego pracom pisarskim mamy szczegółowy obraz życia  tutejszej wsi w czasach po uwłaszczeniu. Dzięki jego obrazom przypominamy sobie ważniejsze wydarzenia historyczne ( Bitwę pod Racławicami, Grunwaldem, czy Wiedniem).Na podziw zasługuje jego odwaga cywilna, umiłowanie wsi. Jego zdolności pisarskie zasługuje na uznanie, ponieważ był to pierwszy pisarz – chłop, posiadający zaledwie wykształcenie nabyte w zimowej szkółce wiejskiej.

Pracował na polu zarówno społecznym, oświatowym, jak i politycznym, gospodarczym. Założył czytelnie Towarzystwa Oświaty Ludowej oraz straż pożarną. W sprawach publicznych posiadał płomienny zapał, co przyczyniło się w tamtych czasach do rozwoju pracy oświatowej, społecznej, gospodarczej i narodowej.

Dzięki jego staraniom powstało kółko rolnicze i bratnia pomoc, stowarzyszenie oszczędnościowo – pożyczkowe. W 1895r. został sekretarzem powiatowego komitetu politycznego, a rok później wchodzi w skład członków Rady Powiatowej i Wydziału Powiatowego w Tarnobrzegu.

W 1901 roku wstąpił do tajnej organizacji akademików-Związku Młodzieży Polskiej w Krakowie. Zaś rok później zakłada włościańskie Towarzystwo Szkoły Ludowej – pierwsze tego rodzaju w Galicji. W roku 1908 zakłada oddział konny „Sokoła” włościańskiego we wsi rodzinnej.

Jego zamiłowanie do wsi, miłość do tego co robił, dążył do obranego sobie celu, troska o swoje środowisko i działania na jego rzecz, chęć uświadomienia narodowego poprzez publikacje przyczyniły się, że Wojciech Wiązek został kandydatem na patrona naszej szkoły.